بررسی اثر ضد تریکومونایی عصاره های گیاهان ریواس و رازیانه بر روی تریکوموناس واژینالیس در شرایط آزمایشگاهی

سابقه و هدف: تریکومونیازیس یکی از بیماری های شایع غیر ویروسی دستگاه ادراری - تناسلی است که توسط تاژکدار تریکوموناس واژینالیس ایجاد می شود. مترونیدازول و تینیدازول دو داروی انتخابی در درمان تریکومونیازیس هستند، اما سرطان زایی بالقوه، اثرات تراتوژنیک بر جنین و مقاومت این ارگانیسم به مترونیدازول گزارش شده است. باتوجه به اثرات سایتوتوکسیک گیاهان دارویی از جمله ریواس و   رازیانه   بر ارگانیسم های میکروبی و به منظور تعیین تأثیر دو گیاه مذکور بر روی تریکوموناس واژینالیس، در این مطالعه امید است با استفاده از گیاهان فوق بتوان ترکیب  دارویی گیاهی مؤثری معرفی شود. مواد و روش ها: تحقیق به طریق تجربی انجام گرفت. از عصاره آبی الکلی گل ریواس غلظت های  300-100 میکروگرم بر میلی لیتر و از عصاره آبی دانه رازیانه غلظت های 800-75  میکروگرم بر میلی لیتر تهیه شد. جهت کشت انگل تریکوموناس واژینالیس محیط tyi-s-33 ساخته شد. پس از رسیدن به میزان مورد نظر106 در میلی لیتر، انگل با غلظت های مختلف عصاره ها مجاور شد. سپس اثرات بازدارندگی عصاره ها در کنار گروه های کنترل مثبت مترونیدازول و کنترل منفی بررسی شدند. برای تجزیه و تحلیل داده‎ها از آزمون تحلیل اندازه های تکراری (repeated measures) با کمک نرم‎افزار spss استفاده شد. یافته ها: اثر بازدارندگی تأثیر عصاره آبی الکلی گیاه ریواس 24 و 48 ساعت پس از مجاورت با تک یاخته تریکوموناس واژینالیس در غلظت 300 میکروگرم بر میلی لیتر به ترتیب، 8/97 درصد و 100 درصد بود. درصد ممانعت از رشد انگل تحت تأثیر غلظت های مختلف دانه گیاه رازیانه نیز بررسی شد. نتایج به دست آمده نشان داد که در غلظت 800 میکروگرم بر میلی لیتر، 76 درصد اثر بازدارندگی از رشد انگل در زمان 24 ساعت ردیابی شد و در زمان 48 ساعت،  4/79 درصد قدرت بازدارندگی مشاهده شد. بحث و نتیجه گیری: به نظر می رسد که اثر ضد تریکومونایی گیاه عصاره آبی الکلی گل ریواس، بیش  از عصاره آبی گیاه رازیانه است. مطالعات بعدی در خصوص جداسازی مواد مؤثرۀ ریواس بر انگل مذکور و تحقیقات in vivo در انسان جهت استفاده آنها ضروری است..